FANÎ ÖMÜR BİTER (UŞŞÂK “ÖMÜR” DESTANI)
Fâni ömür biter bir uzun sonbahâr olur
Yaprak çiçek ve kuş dağılır târümâr olur
Mevsim boyunca kendini hisettirir vedâ
Artık bu dağda gâyla uğuldar deniz ve dağ
Yazdan kalan ne varsa olurken haşır neşir
Günler hazînleşir geceler uhrevîleşir
Teşrinlerin bu hüznü geçer tâ iliklere
Anlar ki yolcu yol görünür serviliklere
Dünyânın ufku gözlere gittikçe târ olur
Hergün sürüklenip yaşamak rûha bâr olur
İnsan duyar yerin dile gelmiş sükûtunu
Bir başka mûsıkîye geçiş mûsıkîye geçiş farz eder bunu
Teslîm olunca vâdesi gelmiş zevâline
Benzer cihâna gelmeden evvelki hâline
Yaprak nasıl düşerse akıp kaybolan suya
Rûh öyle yollanır uyanılmaz bir uykuya
Duymaz bu anda taş gibi kalbinde bir sızı âh
Fark etmez anne toprak ölüm mâcerâmızı.
Macerâmızı.
Makam: Uşşâk
Beste: Cinuçen TANRIKORUR
Güfte: Yahyâ Kemâl BEYATLI
